Görünüşte uzak bir coğrafya olan Gazze, günümüzde insanlık dramının en acımasız bugünlerinden birine ev sahipliği yapıyor. Birleşmiş Milletler ve insani yardım kuruluşları, bölgede yaşanan insani kriz nedeniyle dünya kamuoyunun dikkatini çekmeye çalışırken, sokağa çıkan her gün daha da zorlaşan hayat şartları, özellikle çocuklar üzerinde büyük bir etki yaratıyor. "Çocuğum açlıktan ağlıyor" diyen bir anne, sessiz çığlığıyla Gazze’nin iç yüzünü gözler önüne seriyor. Savaşın ve işgalin sona ermediği bu topraklarda, yaşam mücadelesi veren aileler, ekmek bulmanın ne denli zor olduğunu her gün yaşıyor.
Birleşmiş Milletler verilerine göre, Gazze'de her dört çocuktan biri yetersiz beslenme ile mücadele ediyor. Bu durum, çocukların fiziksel ve zihinsel gelişimlerini ciddi derecede tehdit ederken, gelecekte de ciddi sağlık sorunlarını beraberinde getiriyor. Savaş sonrası bölgenin maruz kaldığı ekonomik çöküş, işsizlik oranlarını rekor seviyelere çıkarttı. Aileler, temel ihtiyaçlarını karşılamakta dahi zorlanırken, çocukların açlıkla imtihanı, toplumun derin bir yara almasına neden oluyor. Anne-babalar, çocuklarının karınlarını doyurmak için ne bulurlarsa tüketmeye çalışıyorlar, ancak bu her zaman mümkün olmuyor. Az kalan gıda kaynakları için aileler arasında yaşanan kıyasıya rekabet, yardımların düzenlenmesi sürecinde de karışıklıklara yol açıyor.
Öne çıkan insani yardım kuruluşları, Gazze'deki durumu düzeltmek için tüm çabalarını seferber etmiş durumda. Ancak, sınırlı kaynaklar ve sürekli artan ihtiyaçlar, bu mücadelenin ne kadar zor olduğunu gösteriyor. Yardım malzemeleri ve gıda yardımları çoğu zaman sınırlı kalıyor. Birçok aile, gıda bankalarına başvuruyor fakat bu yardımlar her zaman yeterli olmaktan uzak. Birçok anne, "hükümet ya da dış yardımların yeterli gelmediği bir toplumda yaşıyoruz" diyerek, çaresizliğini dile getiriyor.
Gazze’de yaşanan bu dramı sadece bir sayı ya da istatistik olarak görmek kolay. Ancak, her bir çocuk, yaşadığı açlık ve yetersizlikle bir hikaye taşıyor. Gazze’nin hafızası olan çocuklar, yanlarında getirdikleri hikayeleriyle birlikte büyümeyen bir nesil olma riskiyle karşı karşıya. Onların geleceği, beklenen yardımların zamanında ulaştırılmasına ve uluslararası toplumun vereceği desteğe bağlı. Bu anlamda, yapılacak duyurular ve kampanyalar, hem medya hem de bireysel duyarlılıkla birleştiği takdirde, bu zor durumun bir nebze de olsa hafiflemesine yardımcı olabilir.
Gazze'deki çocukların feryadı duyulmayı bekliyor. Onların sesine kulak vermek, sadece bir iyilik ya da yardım değil, aynı zamanda insani bir zorunluluk. Dünyanın dört bir yanındaki insanların, bu hassas dönemde Gazze'ye olan ilgisini artırması, çocukların ekmek için verdikleri mücadelede onlara destek olmak adına büyük bir adım olacaktır. Bu yüzden, birlikte harekete geçmek ve bu sesleri duyurmak artık kritik bir gereklilik haline geldi. Gazze'deki çocuklar için adalet, sadece yiyecek bulmak değil, aynı zamanda onlara bir gelecek sunabilmek anlamına geliyor.
Bütün bunlar yaşanırken, halkın yaşam standartlarını artırmak için gerekli olan politikaların ve yardım yollarının ivedilikle devreye alınması gerekir. Gazze’de artık "açlık" değil “umut” kelimesinin gökyüzünü kaplaması gerekiyor. Her bir insanın "çocuğum açlıktan ağlıyor" dediği günler, umarız ki bir an önce geçer. Kısa ya da uzun vadeli düşünmeksizin atılacak adımlar, Gazze’de ince bir umut ışığı oluşturacak ve belki de o çocukların gülümsemelerine vesile olacaktır.
